Armoeding tweedehands of geweldig preloved?

Als klein meisje schaamde ik me rot wanneer ik met mijn moeder naar een rommelmarkt ging. Wanneer ik bekenden tegenkwam, zakte ik het liefste door de grond. Letterlijk. Aangezien dit meestal niet tot de mogelijkheden behoorde, dook ik snel weg of keek ik uiterst bewust een andere kant op.

Vreselijk, vond ik het. Tweedehands kleding, ik vond het armoede.

Geregeld kwamen we een klasgenootje met haar moeder tegen en zij straalde van oor tot oor met een berg kleding in haar handen. Zij wel. Ik niet. Ik gromde zowat. Mijn moeder was hartstikke jaloers op het enthousiasme van dat kind.

20 Jaar later zijn we beiden rommelmarktfanaat, koninginnen schatzoeken. 20 Jaar later noem ik tweedehands preloved, want dat klinkt zo leuk als dat het is.

Bij mij kwam de verandering toen ik op mijzelf ging wonen. 17 Jaar jong was ik, met bijbaantje. Ik wilde graag een kindje sponsoren in India en dat maakte dat ik zeker een volle zaterdag per maand werkte voor haar en niet voor mijzelf. Van mijn overgebleven centen nieuwe kleding kopen bleek een flinke uitdaging, haast onmogelijk. Dus bleek preloved opeens een perfecte oplossing, want dan had ik ook nog geld genoeg voor andere leuke dingen.

Al snel volgde er een tweede en een derde sponsorkindje en omdat ik destijds een van de weinigen uit onze vriendengroep was die preloved geweldig vond, werd de kleding me toegeworpen. Gratis. Letterlijk. En ik genoot. En ik zag er God in, die voorzag. Met meer dan ik kon dromen. Want zonder dat ik meer dan een tientje uitgaf aan kleding, liep ik rond in merkkleding die ik nooit zou kunnen hebben betalen.

Ik kreeg de smaak te pakken. Want in vergelijking met een enkele euro op de rommelmarkt, is bijna alles in een winkel duur. En dus moest alles eraan geloven. Bijna alles. Want een tweedehands matras, tweedehands onderkleding, dat gaat me nog steeds te ver.

Het is 20 jaar later en ondertussen is tweedehands hip. Het is niet meer iets om je voor te schamen, en misschien was het dat wel nooit. Het is duurzaam, betaalbaar en met het geld dat je overhoudt kun je hele toffe dingen doen. Kinderen sponsoren, bijvoorbeeld. Een van hen ontmoette ik tweemaal in de Dominicaanse Republiek. Ik ben zeker geen heilige, hoor, met het benoemen van die sponsorkinderen. Maar wauw, wat het bijzonder dat er een kindje dankzij jouw gift naar school kan en toegang krijgt tot medische zorg.

Wanneer je shopt bij Het zusje van Saar sla je twee vliegen in één klap (nee, niet letterlijk, maar zo zeggen we dat nou eenmaal): allereerst koop je een item tweedehands en hou je geld over, ten tweede gaat het van iedere aankoop 10% naar een goed doel. Daarnaast is het ook nog eens duurzamer, omdat er geen nieuwe kleding hoeft te worden geproduceerd.

Vroeger had tweedehands kleding shoppen in mijn hoofd te maken met geld, of eerder: met een gebrek aan geld. Maar nu besef ik me, dat ook wanneer je meer dan genoeg hebt, tweedehands een toffe keuze is. Het overwegen waard. Zeker bij Het zusje van Saar, al zeggen we het zelf. Want door jouw aankoop kunnen verstoten meisjes leven, letterlijk. Hoe tof is dat?